WebGang/CityGang

In een geheim programma zouden zes scholen bezig zijn met een testprogramma van de muziekindustrie, dat in januari in gebruik genomen wordt. Het programma heet “Chorrus”, en de scholen die meedoen willen anoniem blijven.
Het leek de bedoeling te zijn dat de school of de studenten een soort algemene muziektax betalen om het downloadgedrag van de studenten te dekken. In ruil zou de muziekindustrie beloven de school niet voor de rechtbank te dagen bij het vervolgen van illegale downloadaktiviteiten.

Maar na onderhandelingen met de scholen zou het geëvolueerd zijn naar een bepaald bedrag dat de leerlingen betalen om “legaal” te downloaden. Ze krijgen daarvoor een login op een muziekwebsite die gigantisch veel muziek bevat, en waarvan ze naar hartelust kunnen downloaden. De muziek mag ook op ipod of CD gezet worden. De drempel wordt zo laag gemaakt omdat ze de jongeren willen verleiden tot een denkbeeld van betalen voor muziek, met als voordeel voor hen dat het gemakkelijk is, gegarandeerd de originele kwaliteit heeft en het bovendien legaal is. Ze moesten wel zo diep gaan omdat de illegale downloads zo laagdrempelig zijn, en de gebruikers opzadelden met het gevoel dat muziek gratis is.

De muziekindustrie houdt de scholen mee aansprakelijk, medeplichtig dus, omdat de computerinfrastruktuur van de school gebruikt wordt.
Geen link, want er is geen website over “Chorrus”.
Nieuwsgierige media hebben al een hoop scholen bevraagd over mogelijke deelname aan het programma, tot nu toe met alleen ontkenningen. Maar wat kan je anders verwachten van een geheim programma. Pas op het moment dat leerlingen een concreet aanbod krijgen zal het publiek worden.
Maar misschien heeft de geheimhouding meer te maken met commerciële redenen. Er zijn namelijk nog bedrijven die een soort “flat rate” model uitwerken. En dan komt het erop aan “eerst” te zijn…
Een van de modellen die ook uitgewerkt worden is ontstaan uit onderzoek op de universiteit van Harvard. Daarbij wordt software geïnstalleerd die bijhoudt welke muziek je download van de aangeboden verzameling. Met die gegevens wordt het mogelijk om de auteurs van de muziek exacter te vergoeden.


.

.

.

Mandriva 2010: Adelie

De nieuwe mandriva bevat een zogenaamde “semantic desktop” die gemaakt is op basis van Europees onderzoek. Het wordt ook “smart desktop” genoemd, die gericht is op “taken”. Verder snellere opstart, nieuwe ontwerpen in achtergronden, enz. Mandriva maakt desktop versies van KDE, Gnome en LXDE en aanpassingen voor Netbooks. Mandriva staat ook bekend om een gebruiksvriendelijk “Control Center”, van waaruit je allerlei instellingen kan doen.
Bovendien hebben ze ook instellingen voor ouders die de computer door hun kinderen laten gebruiken; ze kunnen bepaalde beveiligende instellingen doen voor gebruik door kinderen.
De CD-images die Mandriva maakt kunnen ook op een USB stick geïnstalleerd worden, zodat je de computer daarvan kan starten.

KDE: versie 4.3.2, Gnome 2.28.1
LXDE is een lichtgewicht Linux, handig als je computer ouder en te traag is voor een grote Linux.
Meer over Mandriva 2010

Kleine OLPC reïncarnatie

Na het trieste einde van het originele OLPC project, startten een aantal ex-medewerkers een eigen bedrijfje. Ze komen nu naar buiten met een nieuwe “netbook” die erg door de “XO” geïnspireerd is, en bovendien verder uitgediept. Ze noemen het toestel de “litl”, en het besturingssysteem “litl OS”. Het is een “webOS”, gericht op internetgebruik. Bovendien werden twee werkwijzen mogelijk gemaakt in het systeem: voorover buigen en achterover leunen; met andere woorden die van een laptop, waarbij je dicht bij het scherm zit, en die van een toestel dat “ergens staat”, en dan in “channel mode” dingen toont op grotere afstand en bediend kan worden met afstandsbediening. Daarbij gebruiken ze ook informatie uit websites, zoals bv weerberichten enz. De computer kan zo ver opengevouwen worden dat hij neergezet kan worden als een fotostandaard. Het beeld draait automatisch om, zodat het rechtstaat.
De toestellen kunnen ook onderling gemakkelijk informatie uitwisselen, dat is geïntegreerd in alle toepassingen.
De beschrijving van het besturingssysteem bevat nergens uitleg over de basis van het systeem, maar de twee eerste letters van “litl” doen denken aan Linux…

De “litl” software (litl.com)