WebGang/CityGang

ICANN raakt domeinen kwijt

Domeinbeheerder ICANN zag onlangs tot zijn verbazing dat enkele van zijn domeinen overgenomen waren door iemand anders, en de websites op “icann.com” en “iana.com” waren daarbij in handen gevallen van een onbekende.
ICANN staat voor “Internet Corporation For Assigned Names and Numbers”. Het is dus niet zomaar een domeinbeheerder, het is de organisatie die instaat voor het beheer van het hele domeinnaam systeem van het internet, waarbij ze het toekennen van namen aan gebruikers verder delegeren. Ze zijn bv ook verantwoordelijk voor het bepalen van de “TLD’s”, de Top Level Domains. Het is alarmerend als uitgerekend ICANN de controle over hun domeinnamen verliezen.
De kaping van de domeinen werd vastgesteld op 26 juni. In de vertalingstabellen was bij “icann.com” en “iana.com” het ip-nummer ingevuld van een server van de kapers, en wie de icann site opvroeg kwam dus op hun server terecht in plaats van die van icann zelf. Binnen het half uur werd de controle terug overgenomen. Maar de gevolgen kunnen langer duren. Het naamsysteem van het internet werkt met buffers, die wereldwijd gebruikt worden om bezoekers naar de juiste servers te leiden. Die buffers worden bv om de twee dagen ververst, en bezoekers van de icann sites zijn waarschijnlijk langer dan een half uur naar de verkeerde servers gestuurd.
En tot overmaat van ramp werd enkele dagen later op de blog site van icann ingebroken. Die site werd onmiddellijk van het net gehaald en gerepareerd. De organisatie gaat al zijn beveiligingsprocedures herbekijken en verbeteringen aanbrengen, delen ze mee.

De icann.com en iana.com namen bevatten trouwens niet de website van icann. Het zijn namen die geregistreerd zijn om te vermijden dat iemand er misbruik van zou maken. Want de eigenlijke domeinnaam is icann.org (en iana.org). De “.com” namen verwijzen door naar de “.org” sites. Wie de juiste .org naam gebruikte liep dus nooit gevaar. Hoe de hele naam-kaping juist is kunnen gebeuren is niet duidelijk, en icann zelf is er niet erg spraakzaam over. Ze zeggen enkel dat het een “gesofisticeerde aanval” was, en dat een mix van technische middelen en “social engeneering” werd gebruikt.

Je zou de tabellen kunnen vergelijken met een telefoonboek, waarbij in de opmaak van het boek bij een naam een verkeerd nummer is ingevuld. Pas als een nieuwe versie van het boek verspreid wordt, is het nummer rechtgezet.

Verkocht op e-bay

De overheid greep in bij een e-bay transactie; een aanbod van een jongeman die zijn stem bij de komende presidentsverkiezingen te koop aanbood. Hij werd opgepakt, en verklaarde dat het slechts een grap was. Maar de onderzoeksrechter lachte er niet mee, en stelde een onderzoek in. Er staan straffen op van maximum 5 jaar op, en boetes tot 10.000 dollar.

Vorige weken kwam een man in het nieuws die zijn “leven” verkocht, omdat hij een ander leven wilde beginnen. In de beschrijving van wat hij aanbood zat niet alleen zijn huis met de hele inhoud, maar bv ook zijn vriendenkring.

Das Leben der Bayern

De Duitse deelstaat Bayern heeft een wet goedgekeurd die de politie toelaat om verdachten via hun computer te bespioneren.
De CSU die de meerderheid heeft keurde goed, de socialisten en de groenen stemden tegen.
De wet laat de politie toe om via internet in te breken in de computer, om er dan de nodige afluistersoftware te installeren. Als het hen niet lukt via internet, mogen ze geniepig inbreken bij de doelgroep, om de spionagesoftware werkelijk op hun computer te gaan installeren. Bovendien mag de politie zelfs dingen wissen of veranderen bij hun akties. Tot de doelgroep behoren diegenen die verdacht worden een bedreiging te vormen voor de veiligheid van de staat, of een andere deelstaat, of voor het leven of de vrijheid van een persoon (
“dringende Gefahr für den Bestand oder die Sicherheit des Bundes oder eines Landes oder für Leib, Leben oder Freiheit einer Person”). Christina Stahl, van de groenen, merkt op dat de formulering zo vaag is dat het genoeg is iemand “te verdenken een gevaar te zijn”. Florian Ritter van de SPD zal de “computer-razzia-wet” aanvechten omdat het neerkomt op “een huiszoeking zonder getuigen en zonder onderzoeksrechter”.
In het oosten van Duitsland ziet men onmiddellijk de gelijkenis met de praktijken van de Stasi, die bij burgers afluisterapparatuur installeerde, bv weggestopt in telefoonaansluitingen en met draden verstopt onder het behangpapier. Er wordt gevreesd dat Bayern een precedent vormt, en dat het de bedoeling is van binnenlandse zaken om het in heel Duitsland in te voeren.

Keek in de week

Viacom heeft via de rechtbank van Google een lijst geëist van login namen en ip-adressen van YouTube gebruikers, met een complete log van de filmpjes die ze bekeken hebben.

Google, het moederbedrijf van YouTube, zit enigzins verveeld met de toekenning van die eis, en vraagt of het de data niet eerst mag “anoniem” maken.

Dat betekent dus dat ze de data niet anoniem bijhouden, hoewel ze voor allerlei statistiekgegevens de koppeling met de prive gegevens eigenlijk niet nodig heeft. Als de rechtbank nu het anonimizeren weigert is dat een grote klap voor de betrouwbaarheid van Youtube, Google, en het web in het algemeen.