WebGang/CityGang

Kraak van de maand

Dieven in ijsland gingen aan de haal met computerapparatuur van datacentra, goed voor zo’n 2 miljoen dollar. Het materiaal zou bestaan uit honderd processors, honderd voedingen, honderd moederborden, en zeshonderd grafische kaarten.

Eén van die datacentra stond ervoor bekend om servers te verhuren om bitcoins of andere cryptomunten te genereren.

De grafische kaarten spelen daar een grote rol in, en terwijl een server normaal zelfs geen beeldscherm aangesloten heeft, en dus geen grafische kaart nodig heeft, worden er meer grafische kaarten per server geïnstalleerd omdat die efficiënter zijn in het genereren van bitcoins.

Ijsland is daar interessant voor omdat de energiekost er laag is en de koeling van servers gemakkelijk. De dieven hebben dus de zaak anders aangepakt dan de meeste bitcoin diefstallen die tot nu toe gebeurden via het internet. Zij stapten gewoon het data centrum binnen en namen de computers mee. Dat deden ze eind december, begin januari, ondermeer in de buurt van Reykjavik.

De politie wachtte even af; verkopen ze de servers terug? Die kunnen met hun serienummers misschien geïdentificeerd worden als ze op de markt komen. De computers zijn samen meer dan 2 miljoen waard als je ze gemiddeld aan een goede 3000 euro per stuk rekent.

Of gaan de dieven de servers (al dan niet zelf) installeren en laten draaien om bitcoins op te brengen?
Zo’n server verbruikt bv 300 watt als hij draait, en als je ze allemaal zou gebruiken draai je er 30.000 Watt door. Dat zou natuurlijk al kunnen opvallen op de factuur, en de politie hoopt via gegevens van electriciteitsleveranciers aan tips te geraken. Ook electriekers, internetproviders en andere datacentra worden gepolst of zich grote nieuwe klanten aanbieden.

Ondertussen is duidelijk dat een aantal medeplichtigen werden opgepakt met behulp van de beelden van bewakingscamera’s.

Dame Stephanie Shirley

Eén van de “Fellow” 2018 laureaten van het Amerikaanse Computer History Museum was Dame Stephanie Shirley, bijgenaamd “Steve Shirley”.

Ze kreeg de award voor haar levenslang ondernemerschap in en de ontwikkeling van de IT sector in Groot-Brittanie.

Op computerhistory.org geven ze een biografie:

Na de high school in de jaren 50 begon ze te werken voor Post Office Research station. Nu lijkt dat misschien niet hip, maar dat was wel de plaats waar tijdens de tweede wereldoorlog de computers werden gebouwd die werden gebruikt om de geheime communicatiecodes van het Duitse leger te kraken. De plek had dus wel wat geschiedenis, en tijdens haar werk aan het onderzoeksinstituut studeerde ze verder Wiskunde, waarin ze ook afstudeerde. Ze trouwde met een fysicus. Ze richtte in de jaren 60 een bedrijfje op voor freelance programmeurs. In de jaren 70 was dat uitgegroeid tot 300 programmeurs. Het bedrijf kreeg de naam “F International”, en werd uiteindelijk op de Londense beurs genoteerd. In de jaren 90 ging Stephanie Shirley op pensioen. Niet dat ze vanaf dan stilzat; ze richtte de Shirley Foundation op, en werd aktief in het ondersteunen van onderzoek naar autisme. Maar ook technologie behield haar aandacht, en ze gaf miljoenen aan het Oxford Internet Institute.
Ze was aktief in verschillende organisaties en werd voorzitter van de “British Computer Society”
Ze kreeg veel onderscheidingen en eretitels.

Toch is ze veel meer dan een slim iemand die vroeg in de computerindustrie stapte en daarmee rijk werd en aanzien verworf. Ze heeft een opmerkelijke levensloop, en ze heeft interressante beslissingen genomen die niet altijd vanzelfsprekend waren.

Voor het begin van dat verhaal moeten we terug naar de jaren 30, in de tijd van het opkomend nazi-regime. In Dortmund woont het gemengde koppel Buchthal: hij is van Joodse afkomst, zij komt uit de Oostenrijkse stad Wenen. Hun dochters heten Vera en Renate.
Mijnheer Buchtal wordt slachtoffer van de politiek van de nazi’s, en hij verliest hij zijn werk als rechter in Dortmund. Hij maakt zich ernstig zorgen over de toekomst van zijn kinderen; en hij organiseert een vlucht voor zijn twee dochters. In het laatste jaar voordat de tweede wereldoorlog uitbreekt werd een reddingsoperatie opgezet om veelal joodse kinderen te redden uit Duitsland, Oostenrijk, Tjsechoslowakije, Polen en Danzig. Groot-Brittanie past de immigratiewetten aan en neemt ongeveer 10.000 kinderen op in die periode, waarvan achteraf velen de enige overlevenden zijn van hun gezin.

Vera en Renate Buchthal komen zo in 1939 met een “Kindertransport” als vluchtelingen aan in Groot-Brittanië. Ze worden opgevangen en er worden pleegouders gezocht. Vera wordt nadien Stephany Shirley…die zich in geschriften “Steven” noemt om als vrouw de vooroordelen te omzeilen.

http://www.computerhistory.org/fellowawards/hall/dame-stephanie-shirley/

https://en.wikipedia.org/wiki/Kindertransport

Amiga-art

Schilder Samia Halaby was 50 toen ze haar Commodore Amiga 1000 kocht.
Op haar 81e toont ze trots de Amiga in haar atelier in New York. Ze beschermt het toestel met een plastic gordijn dat ze naar boven rolt om de Amiga te gebruiken. Het toestel werkt nog steeds, en ze heeft handleidingen en originele diskettes bij de hand.
Ze is gefascineerd door het beperkte rgb kleurenpallet van de computer. Ze leert zelf programmeren in basic en c, en schrijft eigen programma’s met grafische experimenten, die later evolueren tot “kinetic paintings” en “kinetic art performances”, dikwijls in combinatie met muzikanten.
Ze gaf les aan de Yale School of Art, en was daar in 1972 de eerste vrouw in die rol.
Naast haar abstracte werk, maakte ze ook politieke posters en pamfletten, dikwijls in een anti-oorlog context.
Haar familie is afkomstig van Jaffa, waar die in 1948 verdreven werden bij de creatie van de staat Israel. Ze vluchtten naar Libanon, en kwamen later in de VS terecht, waar zijzelf in 1963 afstudeerde aan de universiteit van Indiana met een “Masters in Fine Art”. De volgende jaren onderzocht ze Islam-architectuur en geometrische abstractie door een lange trip te maken door Palestina, Syrië, Egypte, en Turkije. Ze maakte een reeks werken over de massamoord die plaatsvond in het dorpje Kafer Qasem in 1956. Ze steunde Palestijnse artiesten.

http://art.net/~samia/

https://www.artsy.net/artist/samia-halaby

https://www.youtube.com/watch?v=sDfIkXf3uzA

https://en.wikipedia.org/wiki/Samia_Halaby

Brilliant Jerks

Uber boekte zowat de helft van de tikketten voor de premiere van een stuk met de titel “Brilliant Jerks”. Het stuk is gebaseerd op de onthullingen van Susan Fowler over de bedrijfskultuur binnen “Uber”.
Ze klaagde de sexistische cultuur aan binnen het bedrijf, en dat bracht een bal aan het rollen die uiteindelijk de kop van de topman deed rollen. De bedrijfscultuur zat ingeworteld tot bij de top en CEO Travis Kalanick nam uiteindelijk ontslag. Ze onstak hiermee een vuurtje dat later oversloeg naar andere sectoren als de filmindustrie.

Er wordt nu gespeculeerd over de reden van de aankoop: willen ze het theater opzettelijk half leeg laten staan bij de premiere, willen ze een culturele omwenteling in eigen rangen stimuleren door een kritische terugblik, of was het gewoon een koopje van de culturele dienst, die gebruik maakte van een aktie “1 kopen – 1 gratis” om een goedkope partij kaartjes op de kop te tikken?