WebGang/CityGang

Ook in de VS gaat het openbaar ministerie nu inzoomen op Google’s street view. Zevenendertig staten treden toe tot het onderzoek naar de praktijk van Google’s street view opnames. Google trok de aandacht daarop toen uitlekte dat niet alleen beelden werden opgenomen, maar ook signalen van draadloze netwerken. Dat ging van de naam van het netwerk, over het mac-adres van de computer, tot zelfs gegevens die de gebruikers over hun netwerk sturen.

Artikel op de Los Angeles Times-blog

Ter opfrissing: Duitsland en Australie startten al een onderzoek. Het onderzoek in de VS lijkt eerder een publiciteitsstunt voor een openbaar aanklager die op een senaatszetel aast.

Braziliaans bankieren

Onderzoekers van het fraude-onderzoekslab van de RSA stelden vast hoe bankfraudesoftware gebruik maakt van sociale media op internet. De criminele bende maakt een nieuwe gebruiker aan onder de naam “Ana Maria”, en zet als profiel-beschrijving een onleesbare tekst die uit willekeurige lettertekens lijkt te bestaan. Eigenlijk is dat een versleutelde tekst die commando’s bevat om gegevens van een gebruiker te achterhalen.
Dan moet de kraker die code uitgevoerd krijgen op de pc van een gebruiker. Daarvoor stuurt hij een “trojaans paard”, in een mail rond. Een gebruiker die op de mail klikt, kan daarmee een klein onschuldig stukje software op zijn computer binnenhalen. Misschien houdt antivirusbescherming het tegen, maar misschien ook niet want er is niets herkenbaars of gevaarlijks in het programma.
Het trojaans programma begint te werken en zoekt op het internet naar “Ana Maria”. De tekst van het profiel wordt afgehaald en ontsleuteld op de computer van de gebruiker. Eens ontsleuteld vormt het een reeks commando’s die uitgevoerd worden om identiteitsgegevens te verzamelen en door te sturen, of om de controle over de computer over te dragen naar de criminele bende.

Vroeger huurden die bendes een website op het internet en zetten daar de instructies op, en lieten de “trojan” ze van die site afhalen. Maar dan moeten ze zelf het onderhoud van die site doen, en bovendien maakt dat hen meer traceerbaar.

Vorige week is trouwens een profiel op Blogetery gesloten omdat het terroristische informatie bevatte zoals aan te vallen doelen en manieren om bommen te maken. Nadat de geheime diensten van de VS de informatie vonden en de provider contacteerde, heeft die beslist om het zelf onmiddellijk te verwijderen. Daarvoor legden ze even hun hele dienst plat wat in de blogging comunity veel vragen deed rijzen.

Browser erfenis

De nieuwe Google Chrome browser blijkt code te bevatten die het mogelijk maakt advertenties te blokkeren als die te traag laden. Google beschreef echter zelf die functie niet, en bij navraag bleek het code te zijn die het team geërfd heeft van de “webkit” programmeurs. Webkit is een browser renderer die gemeenschappelijk gebruikt wordt voor verschillende browsers, bv Apple werkt eraan mee en zou die code aangedragen hebben.
De functie kan gebruikt worden door browser plugins, en nu is er inderdaad “Adblock for Chrome” dat er gebruik van maakt.

Van de site:

Wine 1.2

Er is een nieuwe versie uitgekomen van “wine”, met versienummer 1.2. Ter vergelijking: versie 1.0 dateerde van 2008. Wine is een Linux-software voor die reageert als een Windows computer. Dat betekent dat je in Linux met Wine een Windows-programma kan starten, wat meestal genoeg is om niet al te nieuwe Windows programma’s te kunnen draaien. Hoewel de nieuwe versie ook DirectX-9 en 64-bit ondersteuning brengt, en een aanzet naar DirectX-10 ondersteuning. Wine is ook vertaald en dus beschikbaar in Frans, Duits, Nederlands, Italiaans, Portugees, Litouws, Pools, Roemeens, Noors, en Koreaans, plus gedeeltelijk vertaald voor nog eens 20 andere talen.

http://www.winehq.org

Apple kan niet lachen met iPot

In 2006 is door de tegenvoeters in Australie een nieuw soort camping-wc uitgevonden. Het is een klein apparaat, en ze noemden het “ipood”, wat ze registreerden als merknaam. Apple stuurde nu zijn advokaten erop af. Eigenlijk is de ipood niet meer dan een kleine aluminium spade om een kuiltje in de grond te graven.

Australie en wc, Lydia verwees er nog naar in haar reisverslag. Hopelijk graven ze niet te diep met hun ipood

Koe-boek

Er werd een nieuw spel uitgebracht voor sociale netwerksite Facebook: “Cow Clicker”. Het werd gemaakt door Ian Bogost, die daarmee een parodie maakte op de typische sociale netwerkspelen. Hij onderzocht dat soort spelen en uit alle eigenschappen distilleerde hij de meest elementaire. Daarrond ontwierp hij dan een denkbeeldig spel, dat hij ook werkelijk realiseerde als demonstratie voor zijn theorie. Het spel is ondertussen beschikbaar en wordt ook effectief gespeeld. Het concept is eenvoudig: je koopt een koe, en je moet er één keer om de zes uur op klikken. Elke klik levert klikpunten op. Je vrienden kunnen ook op je koe klikken en je daarmee helpen. Te lang niet klikken kost je punten. Het kopen van de koe en andere extra’s als personaliseren van het patroon op de koe gebeurt met “mooney”, het geld binnen het spel. Vanzelfsprekend kan je met echte dollars je “mooney-rekening” spijzen.
De meldingen binnen de site zijn bv “I’m clicking a cow” of “Ian clicked a cow in Cow Clicker”.

De kritiek van Ian Bogost op dit soort spelen bestaat uit enkele elementen:
- degradatie: in het contactennetwerk wordt het element met de naam “vriend” eigenlijk herleid tot een hulpmiddel om andere doelen te bereiken. Vrienden zijn bruikbare pionnen. De speler doet er zijn voordeel mee om ze in te schakelen voor zijn winst, en de spelprogrammeur doet er voordeel mee om zijn spel te verspreiden door de speler voordeel te geven voor het betrekken van zijn contacten. .
- obsessief: de spelletjes zijn op een manier verslavend, waardoor mensen er obsessief mee bezig zijn. De handelingen worden bezeten herhaald en herhaald zonder dat er een inhoudelijke diepgang is die de bezetenheid verklaart. Het spel is zo gemaakt dat het de menselijke psychologie gebruikt om de spelers in het spel te houden. Als er gespeeld wordt, wordt er door de uitgever geld verdiend.
- vrijblijvend: er zijn geen speciale kennis of vaardigheden nodig om ze te spelen. Er is nauwelijks uitdaging of inspanning. Het gaat de hele tijd om het maken van keuzes, die geïnterpreteerd worden door het programma en het op basis daarvan verder sturen. Het spel zit vol automatismen, meestal gebaseerd op reageren binnen een bepaalde tijd. Er is weinig te spelen, het spel bepaalt zichzelf.
- tijdrovend: de spelen slorpen de tijd op van de speler, zonder dat er wezenlijk dingen veranderen. Bovendien is het opzet zo dat als de speler niet speelt, de tijd ook in zijn nadeel speelt, en het zelfs dan nog “tijdrovend” is. Ook voor de ontwikkelaars is het tijdrovend, omdat het spel niet als een afgewerkt produkt wordt geleverd, maar als een “dienst” draait op het internet. En aan die dienst moeten steeds aanpassingen gebeuren om het efficienter te maken, de spelers meer geld afhandig te maken of meer aan het scherm gekluisterd te houden. Ook voor de ontwikkelaars is er nog weinig plezier aan te beleven of eer te halen.

bogost cow cliker theorie