WebGang/CityGang

Blij met zoveel hits?

Eigenaars van een website kijken nieuwsgierig uit naar de statistiekjes over het aantal “bezoekers” op hun website. En hoewel die getallen misschien veelbelovend hoog zijn, blijkt de site in een aantal gevallen toch weinig effect te hebben. Het is interessant om het verkeer naar een website eens te onderzoeken. Een onderzoek naar websiteverkeer levert alvast een mogelijk antwoord: zowat de helft van het internetverkeer is afkomstig van mensen of menselijke handelingen zoals surfen op het internet, en een webmail schrijven en versturen.

De andere helft is “automatisch” verkeer. Dat wordt uitgevoerd door computerprogramma’s die databanken gebruiken waarin mogelijke akties of de gegevens ervoor zitten.
Zo’n vijfde van het websiteverkeer bestaat uit zoekmachines, nog eens 5 procent uit scrapers, dat zijn programma’s die een hele website afgaan en alles kopiëren. Sommige programma’s doorzoeken websites naar bepaalde woorden of termen.
Ook een vijfde van het verkeer zou voorkomen van programma’s die de websites van de concurrentie in de gaten houden. Nog 2 procent van het verkeer bestaat uit commentaarteksten die door programma’s automatisch ingevuld wordt bij de reaktiemogelijkheden van websites. Natuurlijk staan die dan vol spam. En dan is er nog 5 procent verkeer van “probeer”programma’s, die de website afspeuren naar een onvolkomenheid waarmee er zou kunnen binnengebroken worden.

En daarbuiten is er nog veel ander automatisch verkeer, zoals servers die automatisch informatie updaten, backups die verstuurd worden, enz..
Een voorbeeld daarvan is bv een server die ieder uur een mail stuurt met een verslag van zijn eigen toestand of werking. Een andere voorbeeld is spam, die door computerprogramma’s verstuurd wordt op basis van databanken met e-mail adressen.

In de wolken

Bedrijven die “cloud” diensten aanbieden proberen zoveel als mogelijk de werking van de cloud te garanderen. Een aantal datacentra, verspreid over verschillende geografische locaties, dubbele internetverbindingen, noodstroomvoorzieningen enz. Maar hoeveel servers ze exact inzetten behoort tot de bedrijfsgeheimen. Onderzoekers proberen nu een tipje van de sluier op te lichten.
Volgens een analyse van de Amazon Cloud zou die bestaan uit meer dan 450.000 servers, verspreid over 7 locaties in de wereld. Maar ze zijn niet evenredig verdeeld; zo’n 70 procent van de capaciteit zou in North Virginia opgesteld zijn.
Ter vergelijking: de servers van Google worden geschat op 900.000 stuks.

Laserstofzuiger

Er is een proces ontwikkeld om papier dat bedrukt is met een laserprinter, te ontdoen van de print. De opdruk bestaat uit een zwart poeder dat op het blad gebrand is. Het nieuwe proces zou ook met een laser het poeder terug losmaken. Deze lazerstofzuiger werd ontwikkeld in Cambridge in Engeland, en wordt daar “unprinter” genoemd.
Het is vooral de bedoeling minder papier te moeten produceren; papier maken is zeer belastend voor het milieu, niet alleen wegens de gekapte bomen, maar het productieproces zelf gebruikt veel water en chemicalien. De unprinter moet natuurlijk ook milieuvriendelijker zijn dan andere methoden om papier te recycleren. Hij zou maar half zoveel koolstofuitstoot veroorzaken, met het vooruitzicht tot 20 keer betere resultaten te halen dan de klassieke recyclage.
Er moet natuurlijk nog een apparaat gebouwd worden, dus de toepassing thuis is nog niet voor morgen.

.

Zwierige wachtwoorden

Het FBI heeft het moeilijk met de nieuwe beveiliging van Android smartphones. Daar wordt de gsm beveiligd door een soort handtekening in plaats van een cijfercode. De beweging op het touchscreen om de smartphone vrij te maken kan alleen door de gebruiker zelf uitgevoerd worden, en je kan niet per vergissing je wachwoord ergens op een papiertje zichtbaar hebben achtergelaten. Het FBI heeft nu een probleem met een opgepakte gangster, wiens smartphone ze willen doorzoeken. Ze eisen dat ze toegang krijgen tot alle apparaten als ze daarom vragen. De fabrikant moet maar een soort universele toegang bedenken, die door de politiediensten zou kunnen gebruikt worden als ze het nodig hebben.
Google is niet de fabrikant van de apparaten, maar wel van het Android systeem waar ze op draaien, en zou in die zin het doel worden van de eis van het FBI.

Ze hadden op een in beslag genomen smartphone zo dikwijls geprobeerd dat hij blokkeerde, en alleen met het Google account gebruikersnaam en wachtwoord om terug vrij te maken.

Als de politiediensten een smartphone laten vrijmaken met een soort “huiszoekingsbevel voor gsm’s”, duikt de vraag op of ze daarmee niet automatisch in het gebied van het afluisteren komen. Een gsm die aktief blijft kan natuurlijk nieuwe berichten en oproepen ontvangen. Voor afluisteren is weer een andere vergunning nodig.

Nooit teveel koffie

Koffieliefhebbers die niet tegen caffeine kunnen zijn gedoemd om caffeïnevrije koffie te drinken. Die is afkomstig van koffiebonen waaruit de kaffeïne verwijderd is door een chemisch proces, dat ook invloed heeft op de overblijvende smaak van de koffie. In Brazilië is een nieuwe ontwikkeling bezig om koffiebonen te kweken die veel minder caffeïne bevatten. Het moeilijkste was een koffieplant te vinden die van nature weinig of geen caffeïne bevat. Daar werd al sinds de jaren 80 van vorige eeuw naar gezocht, ondermeer door Paulo Massafera, en in 2003 ontdekte hij een plant waarin maar een fractie van de caffeïne zat.

De twee meest verbreide koffiesoorten zijn Canephora en Arabica, en die bevatten beiden een verschillend gehalte aan caffeïne. Canephora, ook wel robusta genoemd, bevat 2 a 3% caffeïne en is dan ook bekend als de sterkere koffie. Arabica bevat zo’n 1,2 % en wordt als zachtere, smaakvollere boon beschouwd. Die variatie doet vermoeden dat er in de Arabica misschien wel afwijkingen mogelijk zijn naar nog veel minder caffeïne. Er werd zowel genetische manipulatie als kruisen van soorten geprobeerd, maar beiden bleken tevergeefs.

Na zijn onderzoek op Ethiopische variëteiten kon Massafera zijn onderzoek echter niet voortzetten omdat het onderzoeksprogramma ten einde was, en er geen budget was voor vervolg, ondanks de ontdekking in 2003. Hij werkte daarna zelf verder met een arabica variant uit de normale koffieproductie, en gebruikte chemicaliën om mutaties te veroorzaken. Na 28.000 proeven selecteerde hij 7 planten met minder dan 2% van de normale caffeïne gehaltes.