WebGang/CityGang

Star Wars pixel of Star Trek pixel?

Lucasfilm werd in de jaren 70 van vorige eeuw opgericht door George Lucas, nadat hij met een geflopte film over zijn telefoonnummer de toenmalige pruductiefirma van Francis Ford Copolla tot op de rand van een faillissement dreef. Maar nadat American Graffiti genoeg geld opgebracht had om zijn eerste eenvoudige Star Wars film te maken, had George Lucas geld. Dat investeerde hij in zijn Computer Division, met een Graphics Group, een animatie-afdeling waarvan hij dacht dat ze de benodigde effecten voor zijn moeilijkere Star Wars films mogelijk zouden maken. De Graphics group begon aan software voor driedimensionale computeranimatie, maar moest ook zelf de computers maken om die software op te laten draaien, omdat er nog geen grafische computers bestonden. Ze noemden hun computer de Pixar Image Computer. Maar ze hadden moeite om hun doel te realiseren, en de echte doobraak kwam er tot ze een scene konden maken in een echte film, ironisch genoeg in een “Star Trek” film: “The Wrath of Khan” in 1982, waarin een dode planeet tot leven komt. Pas het jaar daarop, in 1983, zetten ze een volgende grote stap met een scene in een Star Wars film, Return of the Jedi, met een hologram van de “Death Star”. Maar ondertussen had Lucas’ vrouw begrepen dat hem helpen een paar goede Star Wars films te maken hem niet meer deed investeren in aandacht voor haar, en ze gooide de handoek in de ring.
Zitten pruilen als een eend bracht geen geld op, en Lucas moest beknibbelen op zijn speelgoed: hij zette The Computing Division in de etalage. De top van de Computer Division, met ondermeer Alvy Ray Smith, wilde liever op eigen benen verder, en draaide een zakenplan in elkaar rond de verkoop van een “Supercomputer voor pixels”, waarmee ze vervolgens mogelijke geldschieters afdweilden. Maar helaas, “computertechnologie” stond toen nog niet in het woordenboek van investeerders. Dus wendden ze zich tot iemand die het misschien wél zou begrijpen: Steve Jobs. Die was juist buitengegooid bij “zijn oog-Apple”, en hij had interesse om het speelgoedje op te kopen. Maar dat was buiten de waard gerekend, in dit geval het waardevol personeel dat de pixar computers en software maakte, en die niet verder wilden gaan dan een investering van Jobs. Pixar was geboren. Maar het geld was te snel op, en Steve Jobs moest keer op keer zijn portefeuille bovenhalen om Pixar te redden. Op de duur had hij de helft van zijn Apple fortuin uitgegeven aan Pixar, maar dat had dan wel het voordeel dat hij ondertussen de grootste aandeelhouder was, en na vijf jaar dus effectief baas was.
Ondertussen was ook de computertechnologie verder gevorderd, en kreeg Pixar eindelijk het vooruitzicht om een volledige film te kunnen maken met computeranimatie: Toy Story. Maar daar was extra geld voor nodig en Disney financierde de produktie. Steve Jobs bracht Pixar naar de beurs en werd er nog eens rijk mee, en Pixar kwam uiteindelijk in handen van Disney terecht.
Alvy Ray Smith scrhreef ondertussen een boek, dat deze maand uitkomt: A Biography of the Pixel.

https://mitpress.mid.edu/books/biography-pixel

De buit verdelen

Iemand is niet tevreden met de manier waarop de buit verdeeld wordt. Die iemand is een computerinbreker en de buit is het geld verkregen door afpersing na het inbreken in computersystemen van slachtoffers. Dat kunnen organisaties zijn uit de gezondheidszorg, waar de bende in gespecialiseerd leek. De ontevreden computerinbreker van de bende, die de gaatjes in de systemen moest zoeken om binnen te geraken, vindt dat de top van de organisatie het werk laat opknappen door sullen, en zelf de poen pakt. Uit wraak gooide hij wat interne documentatie op het internet, waaronder handleidingen voor de bendeleden. Zowel de tekst daarvan als het forum waarop ze gepost werden, waren Russisch-talig. Uit deze lek blijkt dat er heel wat bestaande scripts worden gebruikt, en dat er onderling werk wordt uitbesteed. NBC news publiceerde er een artikel over in hun tech rubriek.

compiled by BCP v.0.6.1