WebGang/CityGang

Kastbouwrobot

We zagen al een lego-robot die de rubic-cube kan oplossen door de kubusdelen in de juiste richting te draaien, maar de robots van een artikel in Science Robotic zijn nuttiger. Een robotsysteem met twee robotarmen kon een stoel van IKEA in elkaar zetten in een goede 20 minuten. Zowat de eerste helft daarvan was de robot bezig met het scannen van de onderdelen en het nadenken hoe die in elkaar moeten. De rest van de tijd diende voor het samenbouwen van de stoel.
Een mens zou het volgens de onderzoekers nog altijd een minuutje sneller kunnen.
En hoewel het voor de mens een relatief eenvoudige taak is, moeten de robotbouwers toch moeite doen om bv genoeg sensoren te voorzien die de robot op een fijne manier laten voelen, bv of een pin nog een beetje opgeschoven moet worden om in een gat te passen. Omdat er twee robotarmen aan te pas komen, moet de robot die bewegingen strategisch plannen dat ze niet in botsing komen.

http://robotics.sciencemag.org/content/3/17/eaat6385

Autonome scheepvaart

Door de recente ongelukken met zelfrijdende auto’s wordt het duidelijk dat het nog wel even kan duren eer ze echt toegelaten worden op de openbare weg. Zelfs als fabrikanten met statistieken kunnen bewijzen dat hun huidige zelfrijdende auto’s minder ongevallen hebben dan door mensen bestuurde auto’s, blijft een ongeval met een zelfrijdende auto in de media meer aandacht krijgen, met negatieve perceptie tot gevolg.
Ondertussen kan autonoom transport misschien wel groeien in andere sectoren. In de zeevaart bv, gaan de bewegingen trager, is de waarde van de lading groter, en is de personeelsbezetting per voertuig groter. Negentig procent van de wereldhandel gaat overzee. Daar valt dus veel te besparen, en verschillende bedrijven gingen aan de slag.
Belangrijk daarbij is het bestaan van internationale standaarden, en dat is dus de rol van de IMO; International Maritime Organisation. Die startte vorig jaar een onderzoek om de impact van zelfvarende boten te analyseren. De state university van New York heeft zelf een spin-off die 900.000 dollar startgeld ophaalde.
Daarmee moeten pilootprojecten opgezet worden om de combinatie van sensoren, camera’s, nachtzicht en kunstmatige intelligentie te ontwikkelen.

http://www.imo.org/en/MediaCentre/MeetingSummaries/MSC/Pages/MSC-98th-session.aspx

http://www.buffalo.edu/news/releases/2018/04/016.html

Linux opluchting

In de nieuwe Linux kern 4.17 is de grootste verandering misschien wat er uit is in plaats van wat er nieuw bijgekomen is.

Er is komaf gemaakt met de ondersteuning van een aantal processormodellen van oudere computersystemen. Dat betekent dat die niet meer in staat zullen zijn de nieuwe Linux versie 4.17 te draaien.

Wat er zoal verwijderd werd was de code voor Blackfin, CRIS, FRV, M32R, Metag, MN10300, Score, en Tile.

De meeste daarvan vinden we terug in Wikipedia:
- Blackfin was een (waarschijnlijk 32 bit) processor voor embedded toepassingen.

- CRIS was een 32 bit RISC processor van Axis voor embedded toepassingen met netwerkverbindingen (zoals camera’s), en is ook bekend als EXTRAX.

- FRV was een processor van Fujitsu, bedoeld voor ondermeer supercomputers. De F staat voor het merk, de R voor Risc, en de V voor Very Long Instruction Word.

- M32R ook een 32 bit Risc processor voor embedded toepassingen, van Mitsubishi

- Metag is niet direct terug te vinden, maar de Meta zou kunnen staan voor Transmeta, een bedrijf dat ook VLIW chips maakte, en waar Linus Torvalds ooit werkte.

- vMN10300 was een processor ontwikkeld door Matsushita voor camera’s en set-top box apparaten, werd in 2008 toegevoegd aan de Linux kernel code.

Tile : waarschijnlijk een multi-core processor van Tilere van rond 2007

En over Score vinden we al helemaal niets terug.

Deze grote kuis leverde het schrappen op van ongeveer een half miljoen lijnen Linux code; dat moet een opluchting geweest zijn.

Grafeenproductie

Grafeen, dat in 2004 ontdekt werd, bleek toen spectaculaire eigenschappen te hebben. Het is sterker dan staal, en het kan gemanipuleer worden met laser om toestandsverandering door te geven. Zo zou het gebruikt kunnen worden om een processor mee te maken, of in netwerkapparatuur. Ondermeer de Belgische wetenschapper Ben Van Duppen toonde dat aan (in internationale samenwerking met collega’s).

Alles zou afhangen van de mogelijkheid om grafeen op industriele schaal te produceren. En daar lijkt dan nu een doorbraak plaats te vinden.
Grafeen bestaat uit een soort honigraat-rooster van koolstof in de dunst mogelijke laag. Het is verwant met andere uit koolstof opgebouwde materialen als grafiet, steenkool en diamant.
Aan het Amerikaanse MIT zou nu een manier voor massaproductie zijn ontwikkeld. Daarmee kan bij wijze van spreken grafeen aan de rol worden gemaakt. Ze zouden al aan een productie van 10 meter zijn geraakt.
Andere weteschappers maken zich ondertussen zorgen over het materiaal. De zeer kleine vezels zijn scherp en dringen door biologisch materiaal. Het is klein en kan zicht gemakkelijk verspreiden in water. Het gebruik op grote schaal zou moeten gepaard gaan van een studie naar de impact op de omgeving en op de mens. We moeten opletten dat we geen nieuw asbestprobleem creeeren.

https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/acsami.8b00846

Electrische bus

Zeven jaar geleden werd in Belgie een electrisch aangedreven bus voorgesteld door een Chinese fabrikant. Sinds dan weten we dus zeker dat electrische bussen bestaan. In Belgie is daar verder niet veel mee gebeurd. De dieselmotor is nog steeds baas.
De schade wordt gemeten maar niet vermeden. In Chine lukt dat wel. Daar worden de electrische bussen systematisch ingevoerd. Iedere week worden duizenden electrische bussen in gebruik genomen. Dat levert ondertussen een meetbaar resultaat, niet alleen in de luchtkwaliteit, maar ook in de brandstofconcumptie. De hoeveelheid diesel die daardoor niet moet aangekocht en getransporteerd moet worden loopt in de honderdduizenden vaten per dag.

De impact op de gezondheid is evenredig. Dat is bv te merken in Shenzen, een pijlsnel groeiende stad met een smogniveau dat tot aktie dwong. Al in 2009 werd een project opgestart, en een paar jaar later reden de eerste electrische bussen. Ondertussen kijken steden als Londen en Parijs ernaar als inspiratiebron. Elk van hun dieselbussen verbruikt ongeveer evenveel als 30 personenwagens, dus er is veel winst te boeken. Londen zou niet alleen nieuwe electrische bussen inzetten, maar zelfs duizenden dieselbussen willen ombouwen. Momenteel verbruikt het openbaar vervoer in London 1,5 miljoen vaten per jaar.