Opgevouwen
Nadat het scherm van de opvouwbare telefoon van Samsung toch niet zo sterk bleek als gewenst, is er toch nog een fabrikant die met een opvouwbaar toestel uitkomt: Lenovo. Ze geven zich nog tot volgend jaar om hu opvouwbare pc klaar te hebben.
Waarschijnlijk zal hij tot de thinkpad reeks behoren, de oorspronkelijke IBM laptop hardware die erg in trek was bij hackers. Voor de hardware zien we het traditionele wintel monopolie opduiken, maar voor het scherm is iedereen benieuwd. LG zou de fabrikant van het scherm zijn volgens het lijstje van de partners die mee het toestel ontwikkelen.
De opvouwbare gsm van Samsung werd in 2018 aangekondigd, en als snel doken er berichten op van concurrenten als Huawei, die er ook één gepland hadden. Toen de Galaxy Fold aan 2000 dollar per stuk op de markt kwam, werden het bij sommige al Galaxy Fails. De lancering van het toestel werd op pauze gezet.
Suse 25
Suse viert haar 25e verjaardag. Suse is de Linux distributie die, zoals de meeste grote distributies, op twee poten staat.
Enerzijds is er het gratis open source systeem met de naam OpenSUSE, dat iedereen op zijn computer of server kan installeren, en anderzijds is er SUSE Enterprise, wat als desktop en serverproduct ondersteunt word voor en door bedrijven.
Suse is een van de enige Europese Linux distributies die heeft kunnen overleven in de woelige IT markt. Oorspronkelijk is ze ontstaan in Duitsland, bij Nurnberg, en voor Europese gebruikers was het een verademing dat er bv rekening gehouden werd met een niet-Amerikaans toetsenbord, wat bij bv Red Hat niet vanzelfsprekend was.
Suse heeft een woelig verleden achter de rug, werd opgekocht en verschillende keren overgenomen, en het leek er zelfs even op dat het in de klauwen van Microsoft zou vallen.
Dat is gelukkig (nog) niet gebeurd, en hoewel Suse moeite doet om goed samen te werken met Windows gebruikers, blijft het een onafhankelijk bedrijf met Europese roots, dat zijn mannetje kan staan naast het Amerikaanse RedHat/Fedora en het Brits/Zuidafrikaanse Canonical/Ubuntu.
Een deel van die Europese toets vind je terug in de Desktop die Suse als standaard aanbiedt: KDE.
KDE baseert op Qt programmeerbibliotheken, en die gaan terug tot Nokia in zijn gouden tijden.
Wanneer je een verjaardag viert is altijd een beetje arbitrair, want ZDNet vierde twee jaar geleden al de verjaardag van SUSE:
https://www.zdnet.com/article/suse-linux-at-25/
En de Suse Linux distributie had een paar voorlopers in het Duits, eigenlijk de Duitse Slackware, en een paar beta-versies.
De eerste keer dat ze echt naar buiten kwamen met hun distro als product, en die het mooie beginversienummer 4.2 gaven voor de grap, was eigenlijk 1996, dus nog maar 23 jaar geleden.
Maar Suse bestond toen al wel als bedrijf, hoewel het toen geschreven werd als afkoring: S.u.S.E.
https://www.youtube.com/watch?v=4VrhlyIgo3M
Ook de basis waarop Suse begon te bouwen is interessante Linux geschiedenis. Peter MacDonald, die oorpsronkelijk meewerkte aan de Linux kern, maakte een combinatie van de Linux kern met bijpassende software, en verdeelde dat onder de naam SLS.
Dat stond voor Softlanding Linux System. Alle tools in die tijd zelf bijeenharken om een werkend Linux systeem te krijgen was geen makkie, dus veel gebruikers waren blij met deze compilatie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Peter_MacDonald_(computer_programmer)
Tegelijk waren er ook power gebruikers die vonden dat het beter kon, en zelf aan de slag gingen.
Zo begon Ian Murdock zijn Debian project om een verzorgdere bugvrije Linux distributie op de markt te brengen.
En Patrick Volkerding maakte een eigen versie met een betere installatieprocedure, en bracht die uit als Slackware.
En dan komen we bij de bron zelf. Linus Tovalds over vroege Linux:
https://gondwanaland.com/meta/history/interview.html
Lange termijn beurs
De druk van de aandeelhouders of de kwartaalresultaten heeft bedrijven dikwijls gedreven naar korte-termijn winst. In de technologiestreek van Californië heeft een ondernemer nu een alternatieve beurs opgericht, die meer op lange termijn wil werken. Het zou startups wat meer ademruimte geven, en de kans om hun doelen op lange termijn uit te werken. De Long Term Stock Exchange wordt afgekort tot LTSE.
De oprichter, Eric Ries, bracht negentien miljoen dollar bijeen om het project te kunnen starten. Nu hij de goedkeuring heeft van de overheid kan de LTSE ook echt beginnen werken. Hij bouwde extra regels in om meer te focussen op lange termijn; er worden geen bonussen uitgekeerd aan managers om kwartaaldoelstellingen te halen, en aandeelhouders krijgen meer inspraak hoe langer ze aandeelhouder zijn, doordat hun stemrecht zwaarder gaat wegen op de algemene vergadering.
Een van de vaststellingen die leidde tot dit nieuwe concept was dat de vernieuwing stilviel bij bedrijven die naar de beurs zijn getrokken. Bovendien wachten bedrijven te lang om naar de beurs te gaan, tot meer dan 10 jaar na hun oprichting, waardoor de beursgang het belangrijkste stuk van hun groei niet meer financiert, wat volgens Ries wel de bedoeling moet zijn.
Apple monopolie
Het heeft lang geduurd, maar het Apple monopolie in zijn App Store komt nu onder vuur in de VS. Volgens een aantal gebruikers overtreedt Apple de antitrust regels, en kan het onrechtmatig de prijzen opvoeren in zijn app Store.
Het begon bij een lagere rechtbank en na wat heen en weer heeft het hoogste gerechtshof zich nu uitgesproken; Apple zal zich moeten verantwoorden.
Apple had geprobeerd eronderuit te muizen door te zeggen dat de gebruikers van hun iOS er apps voor kochten bij de ontwikkelaars van de apps, niet bij Apple.
In de logica van Apple waren de ontwikkelaars de klanten van Apple’s iStore.
Ah ja Apple? En de gebruikers het product zeker?
En dan is er nog het monopolie op reparatie, waartegen ook gevochten wordt door onafhankelijke repair shops. Dat is ook zo’n mooi Amerikaans verhaal: een huismoeder die thuis een hersteldienst voor smartphones begon met kennis die ze uit youtube filmpjes haalde. Ze documenteerde de truukjes die de fabrikanten hanteren om het onmogelijk te maken om bepaalde herstellingen zelf uit te voeren. Ze gebruiken copyrights om te proberen de verspreiding van de kennis over de apparaten en herstelmethodes tegen te houden.
In de VS is er een strijd om het recht om te mogen herstellen: The right to repair.
Voor auto’s vinden ze dat vanzelfsprekend, maar voor electronica is het dat niet.
Begin van het jaar is er nieuwe Federale wetgeving over ingevoerd, en ook Europa heeft wetten over het herstelbaarheid, meer uit ecologisch oogpunt.
Big data en de wet
In Californië bekijken ze welke wetten ze gaan invoeren om het misbruik van Big Data in te tomen. Ze plannen de invoering van de California Consumer Privacy Act. Hier in Europa hebben we de GDPR, dus het verbaast ons niet. Maar in Californië is het een spectaculaire ommezwaai. Het is immers de thuisbasis van heel wat bedrijven die werken met Big Data. Het is ook het initiatief van 1 staat, en dat zou ofwel concurrentie tussen de staten kunnen opleveren om de hoofdzetels van bedrijven weg te snoepen, ofwel net omgekeerd andere staten kunnen inspireren om ook strengere privacy wetten aan te nemen. Bedrijven zullen duidelijk moeten zeggen welke gegevens ze over mensen bijhouden. En er zullen misschien ook regels komen over wat ze met die data mogen doen, en of ze die data mogen verderverkopen, en wanneer ze die moeten vernietigen. Ook zal de verantwoordelijkheid van de bevoegde rechtbanken worden vastgelegd.
En dan nog een manier vinden om die wetten af te dwingen …
Energie of vuur
In de VS hebben ze een probleem als het goed stormt in California. Als door een orkaan de hoogspanningsleidingen breken, kan dat brand veroorzaken. Ze vermoeden dat de verwoestende brand van vorig jaar, die verschillende mensenlevens kostte, zo ontstaan is.
Dus hebben ze nu een maatregel uitgevaardigd om dat te voorkomen. Als de windkracht zo groot wordt dat kabels zouden kunnen breken, wordt de stroom uitgeschakeld tot de windkracht genoeg gedaald is. Spijtig genoeg komen daardoor alle gebruikers zonder stroom te zitten die door die leiding bevoorraad worden. En aangezien ze niet op voorhand weten voor hoelang kan dat best vervelend worden. De meest extreme gevallen kan het gaan over 5 dagen zonder stroom; en sommige streken komen tot 15 keer op een jaar in de gevarenzone.
Natuurlijk is de eerste reflex daar om dit technisch op te lossen. De huishoudens zouden massaal generatoren kunnen installeren, die dan weer aangedreven worden op fossiele brandstof. Of het kan meer technologisch, denk maar aan Tesla, die al bekend staan om hun batterijen die stroom kunnen opslaan voor zo’n momenten.
Misschien zal het zelfs een unieke testomgeving worden voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën op dat gebied. Doordat ze een paar keer per jaar getest worden, zal Californië zijn producten beter kunnen testen en verder ontwikkelen, uit noodzaak. En daarna exporteren naar de rest van de wereld; de extreme weersomstandigheden zijn niet enkel voorbehouden voor Californië.
Lange termijn beurs
De druk van de aandeelhouders of de kwartaalresultaten heeft bedrijven dikwijls gedreven naar korte-termijn winst. In de technologiestreek van Californië heeft een ondernemer nu een alternatieve beurs opgericht, die meer op lange termijn wil werken. Het zou startups wat meer ademruimte geven, en de kans om hun doelen op lange termijn uit te werken. De Long Term Stock Exchange wordt afgekort tot LTSE.
De oprichter, Eric Ries, bracht negentien miljoen dollar bijeen om het project te kunnen starten. Nu hij de goedkeuring heeft van de overheid kan de LTSE ook echt beginnen werken. Hij bouwde extra regels in om meer te focussen op lange termijn; er worden geen bonussen uitgekeerd aan managers om kwartaaldoelstellingen te halen, en aandeelhouders krijgen meer inspraak hoe langer ze aandeelhouder zijn, doordat hun stemrecht zwaarder gaat wegen op de algemene vergadering.
Een van de vaststellingen die leidde tot dit nieuwe concept was dat de vernieuwing stilviel bij bedrijven die naar de beurs zijn getrokken. Bovendien wachten bedrijven te lang om naar de beurs te gaan, tot meer dan 10 jaar na hun oprichting, waardoor de beursgang het belangrijkste stuk van hun groei niet meer financiert, wat volgens Ries wel de bedoeling moet zijn.
Big data en de wet
In Californië bekijken ze welke wetten ze gaan invoeren om het misbruik van Big Data in te tomen. Ze plannen de invoering van de California Consumer Privacy Act. Hier in Europa hebben we de GDPR, dus het verbaast ons niet. Maar in Californië is het een spectaculaire ommezwaai. Het is immers de thuisbasis van heel wat bedrijven die werken met Big Data. Het is ook het initiatief van 1 staat, en dat zou ofwel concurrentie tussen de staten kunnen opleveren om de hoofdzetels van bedrijven weg te snoepen, ofwel net omgekeerd andere staten kunnen inspireren om ook strengere privacy wetten aan te nemen. Bedrijven zullen duidelijk moeten zeggen welke gegevens ze over mensen bijhouden. En er zullen misschien ook regels komen over wat ze met die data mogen doen, en of ze die data mogen verderverkopen, en wanneer ze die moeten vernietigen. Ook zal de verantwoordelijkheid van de bevoegde rechtbanken worden vastgelegd.
En dan nog een manier vinden om die wetten af te dwingen …
Opgevouwen
Nadat het scherm van de opvouwbare telefoon van Samsung toch niet zo sterk bleek als gewenst, is er toch nog een fabrikant die met een opvouwbaar toestel uitkomt: Lenovo. Ze geven zich nog tot volgend jaar om hu opvouwbare pc klaar te hebben.
Waarschijnlijk zal hij tot de thinkpad reeks behoren, de oorspronkelijke IBM laptop hardware die erg in trek was bij hackers. Voor de hardware zien we het traditionele wintel monopolie opduiken, maar voor het scherm is iedereen benieuwd. LG zou de fabrikant van het scherm zijn volgens het lijstje van de partners die mee het toestel ontwikkelen.
De opvouwbare gsm van Samsung werd in 2018 aangekondigd, en als snel doken er berichten op van concurrenten als Huawei, die er ook één gepland hadden. Toen de Galaxy Fold aan 2000 dollar per stuk op de markt kwam, werden het bij sommige al Galaxy Fails. De lancering van het toestel werd op pauze gezet.
Apple monopolie
Het heeft lang geduurd, maar het Apple monopolie in zijn App Store komt nu onder vuur in de VS. Volgens een aantal gebruikers overtreedt Apple de antitrust regels, en kan het onrechtmatig de prijzen opvoeren in zijn app Store.
Het begon bij een lagere rechtbank en na wat heen en weer heeft het hoogste gerechtshof zich nu uitgesproken; Apple zal zich moeten verantwoorden.
Apple had geprobeerd eronderuit te muizen door te zeggen dat de gebruikers van hun iOS er apps voor kochten bij de ontwikkelaars van de apps, niet bij Apple.
In de logica van Apple waren de ontwikkelaars de klanten van Apple’s iStore.
Ah ja Apple? En de gebruikers het product zeker?
En dan is er nog het monopolie op reparatie, waartegen ook gevochten wordt door onafhankelijke repair shops. Dat is ook zo’n mooi Amerikaans verhaal: een huismoeder die thuis een hersteldienst voor smartphones begon met kennis die ze uit youtube filmpjes haalde. Ze documenteerde de truukjes die de fabrikanten hanteren om het onmogelijk te maken om bepaalde herstellingen zelf uit te voeren. Ze gebruiken copyrights om te proberen de verspreiding van de kennis over de apparaten en herstelmethodes tegen te houden.
In de VS is er een strijd om het recht om te mogen herstellen: The right to repair.
Voor auto’s vinden ze dat vanzelfsprekend, maar voor electronica is het dat niet.
Begin van het jaar is er nieuwe Federale wetgeving over ingevoerd, en ook Europa heeft wetten over het herstelbaarheid, meer uit ecologisch oogpunt.
compiled by BCP v.0.4.0
i-nieuws 6 na 6 ** June 6th, 2019 by wim.webgang **
