WebGang/CityGang

One Laptop Per Child: de groene kever der ontwikkeling?

Wat de foto’s al duidelijk maakten: de OLPC’s hebben twee opvallende antennes. Bij de meeste huidige laptops is de antenne ingebouwd in het scherm, zodat je hem niet ziet. Het nadeel is dat die iets meer kans heeft gestoord te worden door de rest van de electronische aktiviteit van de laptop, en iets kleiner bereik heeft. Zo zal je soms door een laptop te draaien betere of slechtere ontvangst hebben.

De OLPC’s hebben antennes die je uit kan “klappen”. Door een draaibeweging staan ze als voelsprieten bovenop het scherm. En het zijn idd een soort electronische voelsprieten. Ze tasten de “ehter” af op zoek naar netwerksignalen. Dat hoeft niet perse het signaal zijn van een draadloos internet-toegangspunt. Het kan ook het signaal zijn van een andere laptop binnen een straal van enkele tientallen meter. Het onderling kunnen verbinden van de laptops wordt een “mesh-network” genoemd.

De laptops melden zelf als ze een andere laptop vinden in hun antenne-bereik, en je kan dan kiezen ermee te verbinden. Je kan dan onmiddellijk draadloos allerlei dingen delen, misschien heeft de andere dingen gedownload van het internet waar je ook interesse voor hebt. Of misschien zit die andere computer dichter bij de internetverbinding, en kan je via hem het internet op. Elke laptop kan namelijk de verbinding verdergeven, zodat je misschien via via internettoegang kan maken. Het is een samenwerking tussen de laptops die bovendien ook werkt als er geen server is; de laptops kunnen onderling spontaan een netwerkje vormen.

Meer info, filmpjes: http://www.redhatmagazine.com/category/one-laptop-per-child/
Een uitleg over mesh met schitterende mesh demo.

Volgende week: Linux en de maya’s