WebGang/CityGang

Aurajoki
Gebruikers van het Sailfish systeem op smartphones zoals Joola, krijgen een update aangeboden naar 2.0.2.51, met de bijnaam “Aurajoki”. De aangekondigde verbeteringen hebben te maken met het bestandsbeheer op het toestel en geheugenkaarten, een gemakkelijker backup programma, met de mogelijkheid een backup te maken naar de cloud.
Ook een belangrijke uitbreiding is dat de agenda mee in de backup data zal worden opgenomen. Daarvoor werd vroeger enkel gerekend op synchronisatie, maar wie niet synchroniseerde had dus geen backup.
Er zijn ook een paar verbeteringen voor de camera aangebracht; ten eerste start hij sneller op, en ten tweede kan de camera-app gemakkelijker gereset worden in de instellingen.
Er zou nu een screenshot gemaakt kunnen worden door het gelijktijdig indrukken van de + en – volumeknoppen.
Het nieuwe systeem ondersteunt ook de nieuwe hardware van de Jolla C toestellen, en Intex Aqua Fish. Die bevatten bv een dubbele sim-kaart mogelijkheid, en een FM radio-ontvanger.
Deze update was voor beperkt publiek als ontwikkelaars al beschikbaar rond eind juli.
De update is 230 MB groot.

Plastieksoep

In de oceaan is een grote kuis nodig, en daarvoor is technologie nodig. Het project “the ocean cleanup” probeert daarbij ook uit te gaan van milieuvriendelijke oplossingen. Het zou bv nogal bizar zijn om gigantische hoeveelheden fossiele brandstof te verbranden om tonnen zwerfvuil uit de oceaan te halen. Daarom zetten ze in op potentiele energie in de oceaan zelf. Door juiste metingen van de oceaanstroming, wordt een kaart opgesteld, waarop grote vuilnetten ingetekend worden. De opkuis wordt zo passief mogelijk gemaakt.
De ingezette apparatuur op zee, zit ver van kustlijnen, verder dan booreilanden. Transport en onderhoud zijn daardoor duur. Daarom worden de installaties zo autonoom mogelijk ontworpen. De apparatuur moet extreme weersomstandigheden doorstaan. De confrontatie met de kracht van de oceaan wordt uit de weg gegaan door zoveel mogelijk mee te bewegen met de golven.
Het plastic afval is drijvend en zwevend, en kan opgevangen worden door een soort drijvende barriere. Die moet kilometers en kilometers lang zijn, misschien honderd km of meer. De barriere heeft niet echt de vorm van een net, maar eerder van een drijvende muur waar het water onder moet stromen, en het afval ophoopt. Door die trechtervormig te richten op de stroming, wordt het afval naar elkaar toegedreven. Het gaat tegen elkaar aandrukken, en zo een dichtere vorm aannemen, wat het gemakkelijker maakt om het op te halen. Er wordt gehoopt op 10 jaar tijd tot 40 procent van het plastic uit zee te halen.
Daarna moet de massa onderzocht worden, en aangeleverd als grondstof aan recyclagebedrijven. Dat zou op termijn wat kosten kunnen dekken. De financiering is trouwens een van de grote problemen. De opkuis wordt niet betaald door de fabrikant of de gebruiker van het afval. De verzamelbarriere bv is mee gefinancierd door crowdfunding.
Volgens onderzoekers zou er bijna 300 ton afval ronddrijven in de oceanen. Het afval staat bloot aan UV stralen van de zon, waardoor het ontbindt. Daarbij komen giftige stoffen vrij als DDT en PCB’s.
Het drijvend afval hoopt zich met 10 tot 100 kg per vierkante km op in verschillende cirkelvormige stromingen, waar het blijft ronddraaien en zo vermalen wordt tot kleinere deeltjes. Er zijn nu meer dan 5 ton micro-plasticdeeltjes. Die komen terecht in de voedselketen.
De productie van wegwerpverpakking gaat nog altijd in stijgende lijn. En van alle gemaakte plastic wordt amper 5 procent gerecycleerd.

The Ocean Cleanup website